ANUNNAKI ONZE GODEN - deel 1 - Het Eindeloze Begin 1.0

Dit is de introductie tot een 25-delige reeks waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.
Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.
 
ANUNNAKI ONZE GODEN - deel 1 - Het Eindeloze Begin 1.0
Graag wil ik verduidelijken dat deze reeks is voor de geïnteresseerde lezer van Niburu.co en voor diegenen die nieuwsgierig zijn naar de beweringen van de Amerikaanse onderzoeker en schrijver Zecharia Sitchin (1921-2010). Vaak komen we op internet begrippen en namen tegen als PlanetX, Nibiru, Mardoek, Anunnaki, Nephilim, Sitchin, Soemeriërs, SecondSun, Dubbelzonnen, Nemesis en zo... Omdat berichten wereldwijd over deze planeet/ster vaak neigen naar zin en onzin en uitblinken door gebrek aan goede informatie leek het mij handig dieper op het fenomeen PlanetX in te gaan. Ikzelf noem 'De Twaalfde Planeet', zoals Zecharia Sitchin hem aanduid liever Gud, Anu of Ra. Op internet verschijnen reeds jaren duizenden foto's en filmpjes over dit fenomeen. Soms interessant, vaak onzinnig en bezijden de waarheid en om duidelijkheid te verschaffen duik ik in de geschiedenis van ons zonnestelsel en begin ik bij het begin...

Het Eindeloze Begin
Om beter te begrijpen dat Gud/God een plaatselijk fenomeen is, moeten we helemaal terug naar de oorsprong van alles. De meesten noemen het 'alles' Universum, Kosmos of HeelAl. Het is ook bekend als de Alhimheid en dat is waarschijnlijk een Anunnaki-woord. Alhimheid zegt dat het Al het Heim/home of thuis is van 'alles' en ik noem het de 'Oneindig liefdevolle en oneindig creatieve bron in alles vertegenwoordigt, in al-wat-is, in heel-het-alles'. Zo! Een hele mond vol maar wel heel dichtbij de absolute waarheid, want in alles zit nu eenmaal de scheppende kracht die overal te vinden is in de gehele Kosmos. De Yedi in StarWars noemt het 'The Force' en Bruno Grönning noemde het de 'Heilstrohm' en ik dus de oneindige liefdevolle en... Van de vele theorieën over het ontstaan van het HeelAl, de Kosmos of het Universum, is de 'Oerknaltheorie' de meest geaccepteerde.

Daarnaast bestaat de mogelijkheid, althans zo denken de wetenschappers, dat het ontstaan van het Universum anders gegaan kan zijn. Sterker nog, het Universum was er al! Ook andere theorieën die niet uitgaan van één Universum behoren tot de mogelijkheden, zoals: 'paralelle-universa', 'zeepbel-universa' (elke zeepbel is dan een onafhankelijk Universum), 'dubbel-universa' en mogelijk nog meer. Het kunnen allemaal werkelijk­heden zijn en dat gaat ons bevat­tingsvermogen te boven. Het ont­staan ervan is vooralsnog een raad­sel. Heeft GOD dat zomaar tevoor­schijn getoverd?... en heeft diezelfde GOD ook planeet Gaia en de mens geschapen? Bestaat dat alles al sinds het begin of zijn begin en einde helemaal niet aan de orde. Want tijd bestaat toch niet - of toch wel!? Ik denk van wel en dat vanaf het moment dat het HeelAl ontstond, tijd meteen aanwezig was.

In de oneindige ruimte heerst nu een serene rust, zo denken astronomen, maar dat was ooit anders. De weten­schappers vragen zich af of er tijdens het ontstaan van het HeelAl of tij­dens de 'Oerknal' geluid aanwezig was. Alles wat wij zien en wat er is bestaat uit trilling.
Licht, materie en geluid vertegenwoordigen een waarde, die in trilling is om te zetten. Trilling is ook te vertalen in: kleuren, cijfers, letters en klanken. Deze zijn natuurlijk ook onderling uitwissel­baar. Kennen we de trilling van metalen, mineralen, houten of weefsels, dan kan de trilling ervan in principe omgezet worden in kleur, een getal of in een klank. De trilling van het Heelal kan dus in licht, materie en geluid uitgedrukt zijn. De vraag is, werd de Oerknal vergezeld met donderend geraas, boven- en ondertonen en in alle denkbare frequenties en zijn die geluidsgolven nog waarneembaar, of zelfs hoorbaar in de oneindige ruimte?
Men neemt aan, dat de Oerknal voortkwam uit materie, ter grootte van een doperwt en dat alle materie uit de gehele Kosmos samengebald is geweest in die dop­erwt.

In die samenballing vonden geweldige creatieve processen plaats. Je zou kunnen zeggen; 'alle materie en alle essentie der dingen in ons bestaande Universum was reeds aanwezig in de doperwt'. De 'blauwdruk' voor alles wat zou wor­den bestond dus al en dat alles was in essentie al compleet en aanwezig in de doperwt, maar als gedachte, als ontwerp. Toen spatte deze gedachte uit elkaar, het creatieve proces, nu bekend als de Oerknal kon in de materie uitgewerkt wor­den.
Alle materie en zelfs alles wat nog materie moest worden, reeds voorbereidt in het 'creatieve proces' binnenin de doperwt, komt tot rea­liteit. Die realiteit, die vorming van de materie ontstaat pas na de gewel­dige ontploffing en uitstoot. Men neemt aan dat al in de eerste secon­den de materie enorm opzwol en meteen de vorming van nevels ster­renstelsels, sterren en planeten aan­ving. De 'Oerknal' maakte de materialisatie mogelijk van het creatieve proces. Hierdoor heeft het centrum van alles, de doperwt zelf dus zich opgeheven en ontstond op die plek een enorme leegte.
De oneindige denkkracht en creativiteit reist als het ware mee met de uitgestoten essentie, die tot materie verwordt. Alle nevelen, alle sterrenstelsels, sterren en planeten en alles wat zich daarin en daarop bevindt, 'leeft' en is doordrongen van die oneindige crea­tieve 'Oerkracht', door de meesten van ons GOD genoemd. Ik wil aanto­nen dat GOD een onjuiste benaming is voor dit fabelachtige fenomeen.
Heel-het-Alles, het HeelAl, het AL of Alles (Allah?) is een veel betere benaming. De uitstoot van de gedachte en wording tot materie is een 'puls' die uiteindelijk resulteert in inkrimping en samenballing tot de essentiebundeling waaruit een nieuwe doperwt ontstaat. In eonen van tijd, niet gebonden aan tijd, komt het opnieuw tot een creatief proces. Zo heeft het HeelAl een aan-en-uit bestaan. Aan en uit zijn twee hoedanigheden waartussen tijd kan bestaan. Creatie, uitstoot van de gedachte, de realisatie van materie, de inkrimping en samenballing en opnieuw weer 'creatie'. Net als de naar alle kanten spetterende sterret­jes uit vuurwerk zoekt het leven zijn weg.

Hoe vaak de 'Denkkracht' al tot een puls is gekomen, weten wij niet. De 'puls' waarin wij nu zitten, wordt geschat op 14 miljard jaren, hoewel in dat HeelAl van 14 miljard jaren sterren zijn gelokaliseerd die ver­moedelijk al 18 miljard jaren oud zijn.
In de jaren '80 beweerden enkele Duitse astronomen dat wij het HeelAl zeker mogen dateren op 22 miljard jaren. De schattingen lopen dus nogal uiteen. Evenmin weten wij hoelang een puls duurt en waar in de 'Tijd' wij ons nu bevinden. De tijd zoals wij deze kennen op onze pla­neet is mogelijk gerelateerd aan die van ons eigen Zonnestelsel, maar kan bijvoorbeeld wel sterk afwijken van andere delen van de Melkweg of zelfs van de uniforme TIJD in het HeelAl. Ik laat het nu rusten voor deze week en kom er de komende week op terug met deel 2 van 'Het Eindeloze Begin'.