Aangenomen wordt dat het HeelAl zoals wij dat kennen ongeveer 14 miljard jaren oud is... hoewel men vreemd genoeg sterren lokaliseert op een afstand van wel 18 miljard jaren! Rara hoe kan dat? Daarbij beweerden twee Duitse astronomen midden jaren '90 dat zij het HeelAl een leeftijd toedichten van 22 miljard jaren. Kennelijk is de ouderdom vooralsnog moeilijk te bepalen en moeten we het doen met 'aannames'. Zo ook wat de grootte van de Melkweg, de Galaxy waarin wij wonen. De Melkweg is een roterend systeem, met in het midden grote dichtheid van sterrenstelsels, clusters en wolkennevels en naar buiten toe zien we door de rotatiesnelheid verwaaiing van de sterrenstelsels, die daardoor verder uiteen liggen en meedraaien in de grote spiraalarmen. De Melkweg is 100.000 lichtjaren in doorsnee en herbergt 100 tot 200 miljard sterren... maar dat kunnen er ook meer zijn en ik meen al eens gelezen te hebben dat dat aantal geschat wordt op wel 400 miljard sterren; het meer dan dubbele aantal dus!
Ons eigen zonnenstelsel wordt door de astromomen geschat op 4,6 miljard jaren. Dat is al veel minder dan ik ooit leerde toen ik op school zat. De Zon, onze hoofdster, zou iets van 7 miljard jaren oud zijn en onze planeet 4,7 miljard jaren. Dat bleef bij mij zo hangen, maar daar mogen we nu ook vraagtekens bij zetten, want nu lees ik met regelmaat op internet (astrologische sites) dat de Zon niet meer dan 4,6 miljard jaren oud zou zijn. De Amerikaanse onderzoeker en schrijver Zecharia Sitchin dook in het verleden en met name in de oude teksten uit het Midden-Oosten en hij stuitte op oude teksten van de kleitabletten, die verhaalden over het ontstaan van ons zonnestelsel. De Zon, door de Soemeriërs AB.SU. genoemd, was er al voordat de planeten ontstonden. Nà de Zon verscheen MU.MU. (Mercurius) en kort daarop Tiamat. Als de Zon niet ouder is dan 4,6 miljard jaren, dan verschenen de beide planeten binnen enkele honderden miljoenen jaren, want onze planeet Gaia wordt geschat op 4,56 miljard jaren...
En vervolgens breekt er een tijd van stilte aan. Niet in ons zonnenstelsel hoor; alleen op onze planeet. Om ons heen worden LAH.HA.MU. (Venus) en LAH.MU. (Mars) geboren als tweeling en nog voordat zij tot wasdom komen, wordt een tweede paar geboren; de 'reuzenplaneten' AN.SHAR. (Saturnus) en KI.SHAR. (Jupiter). Na enige tijd kwam er een derde paar; eerst A.NU. (Uranus). Hij werd geboren uit Anshar! Anu zelf brengt vervolgens NU.DIM.MUD. (Neptunus) voort als 'zijn gelijke en naar zijn beeld'. Uit Anshar werd ook nog GA.GA. (Pluto) geboren als zijn satelliet. Nu was het zonnestelsel compleet en draaiden de goden hun baan om de Zon. Het epos vertelt vervolgens dat er dan een 'vuurbrakende' planeet in onze richting komt. Hij werd in de diepte geschapen. Nog maar net geboren zond hij straling uit en spuwde hij vuur. Deze weggesprongen sterrenvonk koerste door de ruimte en werd 'gevangen' door de Zon. Amerikaanse wetenschappers kwamen een decennium geleden met het nieuws dat onze planeet, nà haar geboorte, voor ongeveer 600 miljoen jaren 'levenloos' was en er geen activiteiten waren.
De Geboorte van Jezus
Zij hadden geen idee waarom 'opeens' het leven aanving en het evolutie-proces opstartte. Dus kunnen we stellen dat ongeveer 4 miljard jaren geleden de 'kosmische' boting plaatsvond tussen de nieuwe planeet uit de verre ruimte en de heersende planeet Tiamat (zie vorig deel). In de tussenliggende 600 miljoen jaren werden alle andere planeten van ons stelsel geboren en toen de familie voltallig was, dook de vuurbrakende planeet op. Een vriend van mij leerde als kind van zijn vader dat Jezus werd geboren in het Orion-sterrenstelsel, want als je het kerstverhaal van de geboorte van Jezus in de stal van Betlehem tekent krijg je het volgende; neem een vel papier en teken bovenaan en in het midden een dikke stip. Eronder en uit elkaar nog eens twee stippen. Je kunt nu een driehoeksvorm zien. Daaronder op één rij drie stippen, op de zelfde afstand onder de twee als de twee onder de eerste stip... en dan onderaan nog eens twee stippen en helemaal uit elkaar. Verbindt de stippen van de bovenste stip naar beneden en je hebt de stal van Betlehem. Bovenaan de 'ster' van Betlehem, eronder Jozef en Maria, daaronder de drie koningen en helemaal onderaan de twee herders.
Teken nu onder de drie koningen de kribbe met daarin Jezus en je hebt in feite een gestyleerde tekening gemaakt van het Orion-sterrenstelsel; de herdershond (ster Sirius, hoofdster van sterrenbeeld de Grote Hond - Canis Major) kan er niet op. Deze staat te ver weg en de kribbe van Jezus staat precies op de plek waar in sterrenbeeld Orion de Orion-nevel (M42) gesitueerd is... de 'kraamkamer' van jonge sterren! Duidelijk lijkt mij; de geboorte van Jezus is de geboorte van een ster en wel in het Orion-sterrenstelsel. De vorm van Orion doet denken aan een zandloper, aan een vlinderstrik en ook aan een huis, althans zoals wij het tekenden. Ster Jezus werd geboren in de Krabnevel in de Orion-nevel en deze jonge vuurbrakende sterrenvonk suisde door de ruimte en werd 'gevangen' door de Zon en naarmate hij dichterbij kwam werd hij meer en meer naar binnen getrokken. Een confrontatie en botsing met een der planeten kon niet uitblijven. Hij trekt voor de buitenplaneten langs, zijn binnenste is nog zacht en zo worden uit zijn binnenste 4 satellieten geboren (de Noordenwind, Zuidenwind, Oostenwind en de Westenwind). In het voorbijgaan van Saturnus en Jupiter nog eens 3 (de Boze Wind, de Vurige Storm Wind en de Onvergelijkelijke Wind).
De Geboorte van Hemel en Aarde
Dit zijn strikt genomen de 'aartengelen' en de satelieten of planeten van de jonge ster. In de bijbel terug te vinden als de zes 'engelen' God's en in de oudere Soemerische teksten als de zeven winden. De Hopi in Amerika noemen hen de 'nephews', de neefjes... en de Groningers noemen muggen 'neefjes'. En neefjes zijn dus bloedverwanten en familie en dat zijn deze zeven planeten dus ook; zij werden uit de ster geboren tijdens het voorbijgaan van de grote planeten van ons zonnenstelsel. Als echte muggen dansen zij om de ster. Uit Tiamat's binnenste komen ook planeten; elf monsters komen tevoorschijn, waarvan KIN.GU. (= kind van de Stier) de voornaamste en grootste was. De twee objecten razen op elkaar toe twee planeten slaan in in de buik van Tiamat en doden haar. Het waren de satellieten, de neefjes of 'engelen' van de Heer Mardoek die in Tiamat sloegen. Inderdaad; de de Boze Wind en de Vurige Stormwind drongen de buik van Tiamat binnen. 'Haar lichaam zwol op; haar mond stond wijd open'. Electrische ladingen sprongen over en Tiamat’s levensadem werd afgesneden. Levenloos zweefde Tiamat in de ruimte. De nieuwe bewoner was voorbijgegaan en vervolgde zijn weg. Tiamat’s leger van monsters was verslagen en verstrooid. Alleen Kingu (KIN.GU.) bleef bij Tiamat. Haar kind kennen we als de Maan.
Ik zal vanaf nu onze planeet Gaia blijven noemen, Kingoe als de Maan en de nieuwe ster als Nibiru omdat deze naam het meest bekend is. Ikzelf noem deze tweede ster Ra en ook Anu en Gud, maar daarover later meer. Bij de geïnteresseerden is deze ster het best bekend onder de namen Nibiru en PlanetX. Zecharia Sitchin noemt hem aanvankelijk Mardoek en later Nibiru - en die naam houd ik voorlopig aan om verwarring te voorkomen. Als ik met te veel namen smijt wordt het verhaal rommelig en ondoorzichtig. Ook zal ik de uitleg van oude woorden, namen en begrippen apart behandelen... en ik begin dan maar meteen met de eerste woorden... AB.SU. (apsoe) en AP.ZU> (apzoe) moet je zien vanuit het gezichtspunt van de Anunnaki, de astronauten en kolonisten die met hun vurige raketten Mars voorbijgingen en op planeet Gaia neerstreken. Zij komen vanuit de buitenruimte van ons zonnenstelsel en reizen op de terugreis steeds meer naar het centrum en gaan daarbij de planeten voorbij om in de baan van de astroïdengordel hun bocht om de Zon te draaien. Voor hen is de Zon, de heldere ster, het centrum, het middelpunt en dat blijkt uit de betekenis van de Soemerische benaming; AB SU> de Soemerische naam voor de Zon.
AB SU> is 'aanbedene-suiden', ofwel de aanbeden ster, verweg in het suiden (van hun reis en eindbestemming). Omgekeerd is het dan US BA<, met de betekenis; 'huis-balans', ofwel de Zon is het huis en thuis van ons stelsel, dat door de Zon in balans wordt gehouden. AP ZU> wordt vertaald; 'aanlegplaats-zoeken', ofwel de Zon was het doel van de op ramkoers geraakte jonge vuurbrakende ster. Een veilige haven dus, een huis en een thuis... Omgekeerd is het; UZ PA< en dat zou 'uitgezocht-passend' kunnen zijn want voor UZ heb ik nog geen betekenis gevonden... maar het zou kunnen, want ons stelsel is wel degelijk uitgekozen door de sterrenvonk Nibiru... en het is een passende en geschikte plaats om als thuis te kiezen. Dat blijkt uit de naam Jezus. Dat ziet er omgezet zo uit; SHE ZU US>, met de betekenis; gerstezaadje-zoekt-huis', ofwel het zaadje Jezus zoekt een vruchtbare bodem om wortel te schieten. Omgekeerd is het SU UZ E H(A) ES/SE
Het Ontstaan van de Astroïdengordel
Nibiru kwam terug op de plaats van 'kruising'. De baan van Nibiru om de Zon is in feite de kruisweg van Jezus en de plaats van botsing is de plaats van 'kruisiging' op de berg Golgotha. Tiamat’s dode lichaam werd afgestreken als een Lucifer. Haar overgebleven helft werd door Gud's engel de Noordenwind weggekiept. Vanaf dan heet het restant Ki (de gekiepte). Wij kennen haar als Gaia. Gaia komt voort uit chaos (= Grieks) en dat was dus de kosmische botsing tussen Nibiru en Tiamat. De afgestreken helft werd de asteroïdengordel en het restant was Lucifer (Gaia) die in haar val naar aarde drie engelen meevoerde naar aarde. Dit is strikt genomen de 'schepping van Hemel en aarde'. Nibiru nam de positie in van Tiamat en schiep de asteroïdengordel, de 'Ring des Nibelungen', de gesmede armband ofwel de Hemel en verbande Tiamat's helft Ki (Gaia) naar een nieuwe baan om de Zon. Lucifer viel naar 'aarde' en dat was een nieuwe baan om de Zon, zoals de 'hemel' ook een nieuwe baan om de Zon werd, maar nu van Nibiru en niet meer van Tiamat. Tiamat ofwel Gaia nam in haar val ook Kingu, haar grootste sateliet mee... die wij kennen als de Maan. Maan is MA.AN. (maat-hemel) omdat zijn formaat in de Hemel werd bepaald. Hij is ons 'hemelmaatje'. Nibiru's baan werd afgebogen tot een definitieve baan om de Zon. Hij werd een vast lid van onze planetenfamilie en keerde terug op de plaats des onheils… Nibiru heeft nog vier engelen (de vier apocalyptische ruiters in Openbaringen).
Herriemelk en Lawaaipap
Lucifer viel naar aarde en dat is in oertaal A AR DE> met de betekenis; 'water-rood-definitief'. Wat uit te leggen is als 'in de ruimtewateren, naast de rode (planeet Mars) zal zij definitief of voor altijd haar baan om de Zon trekken'… Gaia drong zich tussen Venus en Mars en scheidde dit paar. Dit is letterlijk de val van Lucifer. Niet Lucifer klom op naar de troon van GOD zoals in de bijbel staat, maar Nibiru/Gud verdrong Tiamat.
Hij werd de 'Heer der Hemelen'. De baas van ons zonnestelsel dus, regerende over de binnen- en de buitenplaneten. De naam 'aarde' slaat dus op de positie van Gaia en is niet haar naam. Het is de baan die zij samen met de Maan om de Zon draait. De 'hemel' is de astroïdengordel. Omgekeerd is aarde ED RA A<, met de betekenis; 'edel-stralen-wateren', ofwel hij is edel en zuiver en straalt in de (ruimte)wateren... en foto's van onze planeet, gemaakt vanuit de ruimte, tonen dat ook aan; vooral als de Zon met haar licht de oceanen beschijnt. Dan schittert en straalt de planeet in het heldere licht. HE MEL> is in eerste instantie gezien door mij als 'herrie-melk', omdat de astroïdengordel bestaat uit stof, gruis en puin (ondoorzichtig als melk, diffuus als honing/Miel en dus 'mellow') waarop een goede vriend riep; 'Herriemelk en Lawaaipap', duidende op mijn eerste stapjes als 'taalprofesor' Udo Limpopo en waarmee hij mijn taalontdekking ridiculiseerde, maar daarover later meer... In de volgende aflevering over de rode kleur van Mars en waarom stieren altijd op de 'rode' lap afkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten