Zaterdag, 5 maart 2011
De waarheid hoeft niet bang te zijn voor onderzoek!
(Vervolg van deel 2)
41. In de laatste oorlogsmaanden kwam de aanvoer van voedsel en medicijnen in de kampen vrijwel geheel tot stilstand door voortdurende dag-en-nacht bombardementen. Opslagplaatsen, spoorwegverbindingen, wegen, bruggen, vaarwegen, vrijwel alles lag in puin. Daardoor ontstonden er in de kampen dramatische tekorten aan alles en daardoor onhoudbare toestanden.
42. In Bergen-Belsen, dat uit een oogpunt van hygiëne en verzorging van gevangenen een voorbeeldig kamp was, stierven in de jaren van haar bestaan totaal 7.000 gevangenen. Het overgrote deel daarvan, ca. 5.500, stierf in de laatste 7 oorlogsmaanden. Na de bevrijding van dat kamp stierven er onder Brits bestuur nog 14.000. De Britse commandant verklaarde dat Bergen-Belsen geen "vernietigingskamp" was geweest en de Duitsers tevergeefs alles hadden gedaan om de situatie in de hand te houden.
43. Bij uitgevoerd grondradaronderzoek en boringen in 1999 in het voormalige concentratiekamp Treblinka in Polen, zijn geen sporen gevonden van "honderdduizenden" (870.000) vernietigde mensen.
44. Het is absurd te veronderstellen dat de nazi's (of wie dan ook) de illusie kunnen hebben gehad een miljoenenmoord "verborgen" te kunnen houden.
45. Het selecteren en "vernietigen van alle belastende documenten" uit miljoenen documenten verspreid over heel Europa is eveneens een hersenschim.
46. Er is nooit bewijs geleverd voor het verondersteld grootschalig vernietigen van "bewijsmateriaal" door de Duitsers.
47. Geallieerde luchtfoto's van Auschwitz en andere kampen tijdens het hoogtepunt van de veronderstelde massale "vergassingen" (1943-44) tonen daarvan niets.
48. Van "Geheimhouding" van het uitroeiingsprogramma kon door de ligging en de wijze waarop de kampen functioneerden geen sprake zijn. Het is al voldoende te wijzen op het feit dat Joden en niet-Joden zonder onderscheid door elkaar in de kampen waren gehuisvest.
49. Auschwitz en andere concentratiekampen waren visueel niet van de buitenwereld afgeschermd zodat iedereen kon zien wat zich daar afspeelde. In Auschwitz gingen dagelijks talloze leveranciers en Poolse burgerarbeiders in en uit. Gevangenen wiens straftijd erop zat gingen terug naar huis of werden overgeplaatst naar andere kampen. Absurd te veronderstellen dat onder die omstandigheden massale moordpartijen "geheim" zouden hebben kunnen blijven.
50. Geallieerden en het verzet hebben nooit een poging gedaan "de miljoenenvergassingen" te stoppen.
51. Het Rode Kruis heeft bij haar inspecties van Auschwitz en andere kampen nooit aanwijzingen voor massamoord gevonden; wel aan het eind van de oorlog van mensonterende toestanden. In een officieel rapport van 1947 stelde het Internationale Rode Kruis dat er gedurende de gehele oorlog in Europa ca. 300.000 Joden door oorlogshandelingen om het leven waren gekomen.
52. De sinds de oorlog heiligverklaarde vonnissen van het Internationaal Militair Tribunaal in Neurenberg (IMT) bewijzen niets over "systematische massamoord", "gaskamers" of "zes miljoen". Het was in de allereerste plaats een ordinaire wraakoefening van de overwinnaars op de overwonnenen en in de ogen van veel juristen in internationaal en militair recht een juridische en morele aanfluiting. Bewijzen behoefden niet te worden geleverd, de verdediging was een farce, getuigenissen werden niet op waarheid gecontroleerd, enz., enz.
Nu eerst volgordelijk een gedetailleerde bespreking van deze punten, waarin men de bewijzen aantreft.
Daarna een uiteenzetting over de krachten achter en de motivering voor de verspreiding van de vele leugens en desinformatie van "de holocaust", de farce van de officiële "holocaustwetenschap", het revisionisme en de wedergeboorte van Kettervervolging in de Eenentwintigste Eeuw.
Maar nu eerst (het begin van) de puntsgewijze toelichting op de hiervoor genoemde 52 feiten
1. "DE HOLOCAUST" BESTAAT NIET
"De joodse Holocaust" bestaat niet. Het aan het Grieks ontleende woord "holocaust" betekent volkerenmoord door levende verbranding. Van een werkelijke holocaust was in WO II alleen sprake bij de Geallieerde massavernietigings fosforbombardementen op Dresden, Hamburg, Berlijn, Tokyo, enz., en natuurlijk bij de atoombomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki. Het woord "holocaust" is compleet irrelevant voor het lot van Europese Joden in WO II. Die zijn net zo min levend verbrand als andere slachtoffers van de concentratiekampen en oorlogshandelingen.
In 1979 werd een Hollywoodproductie met die naam uitgebracht, waarvan de naam sindsdien door de filosemitische media is overgenomen om het door hen gepropageerde beeld van de Jodenvervolging uniek te doen lijken in de eindeloze reeks genocides die de geschiedenis heeft gekend. Er werd een gekunsteld verband gelegd met lijkverbranding na overlijden in Duitse kampen, iets dat echter niet exclusief voor Joden werd toegepast, maar voor alle in de kampen gestorvenen. Net zoals die film, berust ook de naam "holocaust" op voor propagandadoeleinden bestemde mutilatie van de werkelijkheid.
Evenmin als er in die tijd letterlijk sprake was van een holocaust op Joden, zo is er evenmin sprake van zoiets als "de" holocaust. Immers, over wat er in WO II onder het nazi-regime met de Europese Joden gebeurde bestaan uiteenlopende opvattingen. Historici van naam verschillen van mening over aantallen, plaatsen, data, gebeurtenissen, methoden, verantwoordelijken, interpretaties van documenten, enz. Dat blijkt o.m. uit de verschillende "feiten" die door de jaren heen door holocausthistorici als "waarheid" over "de holocaust" werden gepresenteerd. We noemen daarvan:
- Het aantal omgekomenen in Auschwitz (gedaald met 2,5 miljoen van 4 miljoen naar - voorlopig - 1,5 miljoen).
- In tegenstelling tot vroeger worden nu "vergassingen" uitsluitend in Poolse kampen gesitueerd en niet meer in
Duitsland.
- Het aantal omgekomenen in kampen buiten Auschwitz daalde met nog eens 1,5 miljoen tot ca. 0,5 miljoen in
1995).
- Van de talloze veronderstelde moordmethoden vielen in de loop der jaren af: electrocuteren, levend koken,
ongebluste kalk, levend verbranden, machinaal de hersens inslaan ('om kogels te sparen'), enz.
- Gruwelverhalen zoals bijvoorbeeld zeep uit Jodenvet en lampenkappen van menselijke huid zijn ontmaskerd
als pure verzinsels.
- De beruchte massamoord in Katyn, aan de Duitsers toegeschreven maar door de Soviets gepleegd.
- Niet-vergassing van 450.000 Hongaarse Joden.
- Geen systematische moord op 20.000 Jehova's Getuigen (in al die jaren stierven er precies 203 in de kampen).
- Geen systematische moord op homosexuelen.
- Grote meningsverschillen over aantallen omgekomen ("vergaste") zigeuners.
- De opvatting van een snelgroeiend aantal revisionistische historici en forensische onderzoekers dat er geen
sprake is geweest van "gaskamers", "vergassingen" en "systematische vernietiging".
- Enzovoort, enzovoort.
Het al of niet opnemen van deze en andere feiten in de geschiedenis van "de holocaust" leidt tot evenzovele versies ervan. Wie twintig jaar geleden in de officiële "holocaust" geloofde, geloofde in een andere "werkelijkheid" dan hij die vandaag of morgen in de officiële leer van "de holocaust" gelooft.
Het eenduidige, onveranderlijke verhaal dat de holocaustindustrie propagandeert, de JHV, komt op belangrijke punten niet overeen met de bewezen werkelijkheid.
Niettemin wordt deze versie ons als 'officiële staatsreligie' opgedrongen: de Joodse Holocaust Versie is "de Holocaust".
Ze bestaat uit drie onverbrekelijk met elkaar verbonden onderdelen:
1. Systematische genocide in opdracht van Hitler volgens een uitgewerkt plan,
2. 'Gaskamers' waarin miljoenen Joden met Zyklon-B en uitlaatgassen werden vermoord en daarna verbrand,
3. In totaal werden zes miljoen Joden vermoord.
Voor geen van deze drie hoofdonderdelen van "de holocaust" bestaan concrete bewijzen.
IS ER DAN NOOIT EEN "HOLOCAUST" GEWEEST?
Jazeker wel, maar niet die van de joodse holocaust versie. Onomstotelijk staat vast dat honderdduizenden Joden door toedoen van de nazi's omkwamen. Echter, niet door een doelbewust systematisch beleid van uitroeiing: niet in "gaskamers" en geen "zes miljoen". Daarover hebben we het hier, niet over het ontkennen, bagatelliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de vele bewezen nazi-misdaden in WO II tegen Joden, maar over DE WAARHEID DAAROVER, die reeds gruwelijk genoeg is. De Europese Joden hebben immers zonder twijfel het meest geleden onder het nazibewind. Grote aantallen van hen (en anderen: Slavische volken, zigeuners, communisten, homoseksuelen, Jehovah's Getuigen, enz.) werden geterroriseerd, van huis en haard gesleept, in slavernij gebracht en daarmee de dood in gejaagd. De misdaden tegen de menselijkheid, waaraan de nazi's zich tegenover deze merendeels onschuldige mensen schuldig maakten, onder wie vrouwen, kinderen, grijsaards, zieken, enz., worden hier onvoorwaardelijk afgekeurd en staan voor mij buiten elke discussie. Evenmin als revisionisten dat doen, ontken ik daarom niet dat er feitelijk genocide op Joden is gepleegd.
Revisionisten stellen dat 'gaskamers' en 'vernietigingsfabrieken' niet bestonden, maar dat in de concentratiekampen de omstandigheden gaandeweg zo slecht werden dat daar honderdduizenden Joden (en anderen) stierven door ziekte, gebrek en peilloze ellende. Bovendien dat aan en achter het Oostfront vele tienduizenden Joden en anderen werden afgeslacht. Daarvoor waren Hitler en de Duitse leiding verantwoordelijk.
Om de desinformatie van filosemieten en holocaust-promotie over revisionisten ("holocaust-ontkenners") te weerleggen, hieronder een niet limitatief overzicht van:
Feiten en gebeurtenissen die NOOIT worden of zijn ontkend door revisionisten:
- Het bestaan van een uitgebreid netwerk van concentratiekampen in Duitsland en bezet Europa.
- Het bestaan van een systeem van dwangarbeid voor gevangenen in deze kampen.
- Het feit dat het nazi-regime fel anti-joods was en ernaar streefde de Joden uit Duitsland en daarna uit de
bezette Europese landen te verwijderen.
- Zij om dat te bereiken een programma, Endlösung ('final solution', 'eindoplossing') uitvoerden, wat inhield
Joden in getto's bijeen te brengen en naar concentratiekampen en werkkampen buiten Duitsland in de
Oostelijke bezette gebieden over te brengen.
- Dat Joden (en anderen) verdacht van of betrokkenen bij illegale partisanenacties door Duitse Einsatzgruppen
tijdens veiligheidsoperaties ('preventieve guerrillabestrijding') werden terechtgesteld. Inclusief het feit dat
bij deze acties veel onschuldige mensen werden vermoord.
- Het feit dat onder de 40 miljoen doden van WO II ook enkele honderdduizenden Joden omkwamen door
mishandeling, honger, besmettelijke ziekten, bombardementen, militaire acties, pogroms van wraakzuchtige
Oost-Europese bevolkingsgroepen, acties van Einsatzgruppen, naamloze ad hoc misdaden en andere
oorlogsomstandigheden.
- Het feit dat veel Joden in concentratiekampen gescheiden werden van hun familie en vrienden en velen van
hen door ziekte, uitputting en pure ellende stierven.
- Het bestaan van crematoria in concentratiekampen om de grote aantallen doden, waaronder tengevolge van
o.a. tyfusepidemieën zonder gevaar voor de volksgezondheid te kunnen verwijderen.
- Het bestaan van specifieke voorzieningen waarin met Zyklon-B (blauwzuurgas) kleding, beddengoed, enz.
werd ontsmet.
- Het feit dat Britse en Amerikaanse troepen bij de bevrijding van de kampen vreselijke taferelen van stapels
lijken in de open lucht en massa's gevangenen in afschuwelijke toestand aantroffen.
- Het feit dat ook door de Duitsers wreedheden werden begaan die de grenzen het oorlogsrecht verre te buiten
gingen, gepleegd door het soort lieden dat zich daartoe in iedere oorlog en ieder leger te buiten gaat.
Iedereen die niettemin spreekt over "holocaust-ontkenners" doet zich dan ook kennen als een loze praatjesmaker; 'intellectuelen' die dit scheldwoord gebruiken afficheren zich daarmee als bewuste leugenaars.
"Goed", kan men zeggen, "wat maakt het voor verschil of er zeshonderdduizend of zes miljoen Joden door de nazi's zijn vermoord, het is en blijft walgelijk." Inderdaad, moreel gezien maakt het weinig verschil als het aantal slachtoffers bijvoorbeeld 10% van dat aantal was. Maar waarom zeggen we dat niet ook tegen degenen die hardnekkig aan het onware aantal van 6 miljoen vasthouden en dat onder dwang aan iedereen opleggen?
Er worden dan immers 5,4 miljoen doden teveel opgevoerd en met dat zo te laten, laten we willens en wetens elke aanspraak op waarheid over een joodse holocaust los. Dat is minachting voor de Waarheid en bescherming van de Leugen en om die reden onaanvaardbaar.
Als het aantal slachtoffers er niet toe doet, waarom dan het aantal Zes Miljoen justitieel beschermen en tot sociaal taboe verheffen? Maar natuurlijk doet dat aantal er wel degelijk toe. De Duitsers betalen al decennialang op basis van 'zes miljoen vermoorde Joden' enorme bedragen 'Wiedergutmachung' (waarvan overigens aan joodse zijde bitter weinig valt te constateren). Joodse pressiegroepen in de VS persen miljarden dollars "schadevergoedingen" af van de volmaakt onschuldige belastingbetalers van heden. Onder andere daarom mag u uw eigen oordeel over de juistheid of onjuistheid van dat aantal van 'Zes Miljoen' niet vrij vormen. Ook de joodse staat ontleent immers haar legitimatie en immuniteit tegen kritiek op ontelbare wandaden geheel aan "de holocaust"?
41. In de laatste oorlogsmaanden kwam de aanvoer van voedsel en medicijnen in de kampen vrijwel geheel tot stilstand door voortdurende dag-en-nacht bombardementen. Opslagplaatsen, spoorwegverbindingen, wegen, bruggen, vaarwegen, vrijwel alles lag in puin. Daardoor ontstonden er in de kampen dramatische tekorten aan alles en daardoor onhoudbare toestanden.
42. In Bergen-Belsen, dat uit een oogpunt van hygiëne en verzorging van gevangenen een voorbeeldig kamp was, stierven in de jaren van haar bestaan totaal 7.000 gevangenen. Het overgrote deel daarvan, ca. 5.500, stierf in de laatste 7 oorlogsmaanden. Na de bevrijding van dat kamp stierven er onder Brits bestuur nog 14.000. De Britse commandant verklaarde dat Bergen-Belsen geen "vernietigingskamp" was geweest en de Duitsers tevergeefs alles hadden gedaan om de situatie in de hand te houden.
43. Bij uitgevoerd grondradaronderzoek en boringen in 1999 in het voormalige concentratiekamp Treblinka in Polen, zijn geen sporen gevonden van "honderdduizenden" (870.000) vernietigde mensen.
44. Het is absurd te veronderstellen dat de nazi's (of wie dan ook) de illusie kunnen hebben gehad een miljoenenmoord "verborgen" te kunnen houden.
45. Het selecteren en "vernietigen van alle belastende documenten" uit miljoenen documenten verspreid over heel Europa is eveneens een hersenschim.
46. Er is nooit bewijs geleverd voor het verondersteld grootschalig vernietigen van "bewijsmateriaal" door de Duitsers.
47. Geallieerde luchtfoto's van Auschwitz en andere kampen tijdens het hoogtepunt van de veronderstelde massale "vergassingen" (1943-44) tonen daarvan niets.
48. Van "Geheimhouding" van het uitroeiingsprogramma kon door de ligging en de wijze waarop de kampen functioneerden geen sprake zijn. Het is al voldoende te wijzen op het feit dat Joden en niet-Joden zonder onderscheid door elkaar in de kampen waren gehuisvest.
49. Auschwitz en andere concentratiekampen waren visueel niet van de buitenwereld afgeschermd zodat iedereen kon zien wat zich daar afspeelde. In Auschwitz gingen dagelijks talloze leveranciers en Poolse burgerarbeiders in en uit. Gevangenen wiens straftijd erop zat gingen terug naar huis of werden overgeplaatst naar andere kampen. Absurd te veronderstellen dat onder die omstandigheden massale moordpartijen "geheim" zouden hebben kunnen blijven.
50. Geallieerden en het verzet hebben nooit een poging gedaan "de miljoenenvergassingen" te stoppen.
51. Het Rode Kruis heeft bij haar inspecties van Auschwitz en andere kampen nooit aanwijzingen voor massamoord gevonden; wel aan het eind van de oorlog van mensonterende toestanden. In een officieel rapport van 1947 stelde het Internationale Rode Kruis dat er gedurende de gehele oorlog in Europa ca. 300.000 Joden door oorlogshandelingen om het leven waren gekomen.
52. De sinds de oorlog heiligverklaarde vonnissen van het Internationaal Militair Tribunaal in Neurenberg (IMT) bewijzen niets over "systematische massamoord", "gaskamers" of "zes miljoen". Het was in de allereerste plaats een ordinaire wraakoefening van de overwinnaars op de overwonnenen en in de ogen van veel juristen in internationaal en militair recht een juridische en morele aanfluiting. Bewijzen behoefden niet te worden geleverd, de verdediging was een farce, getuigenissen werden niet op waarheid gecontroleerd, enz., enz.
Nu eerst volgordelijk een gedetailleerde bespreking van deze punten, waarin men de bewijzen aantreft.
Daarna een uiteenzetting over de krachten achter en de motivering voor de verspreiding van de vele leugens en desinformatie van "de holocaust", de farce van de officiële "holocaustwetenschap", het revisionisme en de wedergeboorte van Kettervervolging in de Eenentwintigste Eeuw.
Maar nu eerst (het begin van) de puntsgewijze toelichting op de hiervoor genoemde 52 feiten
1. "DE HOLOCAUST" BESTAAT NIET
"De joodse Holocaust" bestaat niet. Het aan het Grieks ontleende woord "holocaust" betekent volkerenmoord door levende verbranding. Van een werkelijke holocaust was in WO II alleen sprake bij de Geallieerde massavernietigings fosforbombardementen op Dresden, Hamburg, Berlijn, Tokyo, enz., en natuurlijk bij de atoombomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki. Het woord "holocaust" is compleet irrelevant voor het lot van Europese Joden in WO II. Die zijn net zo min levend verbrand als andere slachtoffers van de concentratiekampen en oorlogshandelingen.
In 1979 werd een Hollywoodproductie met die naam uitgebracht, waarvan de naam sindsdien door de filosemitische media is overgenomen om het door hen gepropageerde beeld van de Jodenvervolging uniek te doen lijken in de eindeloze reeks genocides die de geschiedenis heeft gekend. Er werd een gekunsteld verband gelegd met lijkverbranding na overlijden in Duitse kampen, iets dat echter niet exclusief voor Joden werd toegepast, maar voor alle in de kampen gestorvenen. Net zoals die film, berust ook de naam "holocaust" op voor propagandadoeleinden bestemde mutilatie van de werkelijkheid.
Evenmin als er in die tijd letterlijk sprake was van een holocaust op Joden, zo is er evenmin sprake van zoiets als "de" holocaust. Immers, over wat er in WO II onder het nazi-regime met de Europese Joden gebeurde bestaan uiteenlopende opvattingen. Historici van naam verschillen van mening over aantallen, plaatsen, data, gebeurtenissen, methoden, verantwoordelijken, interpretaties van documenten, enz. Dat blijkt o.m. uit de verschillende "feiten" die door de jaren heen door holocausthistorici als "waarheid" over "de holocaust" werden gepresenteerd. We noemen daarvan:
- Het aantal omgekomenen in Auschwitz (gedaald met 2,5 miljoen van 4 miljoen naar - voorlopig - 1,5 miljoen).
- In tegenstelling tot vroeger worden nu "vergassingen" uitsluitend in Poolse kampen gesitueerd en niet meer in
Duitsland.
- Het aantal omgekomenen in kampen buiten Auschwitz daalde met nog eens 1,5 miljoen tot ca. 0,5 miljoen in
1995).
- Van de talloze veronderstelde moordmethoden vielen in de loop der jaren af: electrocuteren, levend koken,
ongebluste kalk, levend verbranden, machinaal de hersens inslaan ('om kogels te sparen'), enz.
- Gruwelverhalen zoals bijvoorbeeld zeep uit Jodenvet en lampenkappen van menselijke huid zijn ontmaskerd
als pure verzinsels.
- De beruchte massamoord in Katyn, aan de Duitsers toegeschreven maar door de Soviets gepleegd.
- Niet-vergassing van 450.000 Hongaarse Joden.
- Geen systematische moord op 20.000 Jehova's Getuigen (in al die jaren stierven er precies 203 in de kampen).
- Geen systematische moord op homosexuelen.
- Grote meningsverschillen over aantallen omgekomen ("vergaste") zigeuners.
- De opvatting van een snelgroeiend aantal revisionistische historici en forensische onderzoekers dat er geen
sprake is geweest van "gaskamers", "vergassingen" en "systematische vernietiging".
- Enzovoort, enzovoort.
Het al of niet opnemen van deze en andere feiten in de geschiedenis van "de holocaust" leidt tot evenzovele versies ervan. Wie twintig jaar geleden in de officiële "holocaust" geloofde, geloofde in een andere "werkelijkheid" dan hij die vandaag of morgen in de officiële leer van "de holocaust" gelooft.
Het eenduidige, onveranderlijke verhaal dat de holocaustindustrie propagandeert, de JHV, komt op belangrijke punten niet overeen met de bewezen werkelijkheid.
Niettemin wordt deze versie ons als 'officiële staatsreligie' opgedrongen: de Joodse Holocaust Versie is "de Holocaust".
Ze bestaat uit drie onverbrekelijk met elkaar verbonden onderdelen:
1. Systematische genocide in opdracht van Hitler volgens een uitgewerkt plan,
2. 'Gaskamers' waarin miljoenen Joden met Zyklon-B en uitlaatgassen werden vermoord en daarna verbrand,
3. In totaal werden zes miljoen Joden vermoord.
Voor geen van deze drie hoofdonderdelen van "de holocaust" bestaan concrete bewijzen.
IS ER DAN NOOIT EEN "HOLOCAUST" GEWEEST?
Jazeker wel, maar niet die van de joodse holocaust versie. Onomstotelijk staat vast dat honderdduizenden Joden door toedoen van de nazi's omkwamen. Echter, niet door een doelbewust systematisch beleid van uitroeiing: niet in "gaskamers" en geen "zes miljoen". Daarover hebben we het hier, niet over het ontkennen, bagatelliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de vele bewezen nazi-misdaden in WO II tegen Joden, maar over DE WAARHEID DAAROVER, die reeds gruwelijk genoeg is. De Europese Joden hebben immers zonder twijfel het meest geleden onder het nazibewind. Grote aantallen van hen (en anderen: Slavische volken, zigeuners, communisten, homoseksuelen, Jehovah's Getuigen, enz.) werden geterroriseerd, van huis en haard gesleept, in slavernij gebracht en daarmee de dood in gejaagd. De misdaden tegen de menselijkheid, waaraan de nazi's zich tegenover deze merendeels onschuldige mensen schuldig maakten, onder wie vrouwen, kinderen, grijsaards, zieken, enz., worden hier onvoorwaardelijk afgekeurd en staan voor mij buiten elke discussie. Evenmin als revisionisten dat doen, ontken ik daarom niet dat er feitelijk genocide op Joden is gepleegd.
Revisionisten stellen dat 'gaskamers' en 'vernietigingsfabrieken' niet bestonden, maar dat in de concentratiekampen de omstandigheden gaandeweg zo slecht werden dat daar honderdduizenden Joden (en anderen) stierven door ziekte, gebrek en peilloze ellende. Bovendien dat aan en achter het Oostfront vele tienduizenden Joden en anderen werden afgeslacht. Daarvoor waren Hitler en de Duitse leiding verantwoordelijk.
Om de desinformatie van filosemieten en holocaust-promotie over revisionisten ("holocaust-ontkenners") te weerleggen, hieronder een niet limitatief overzicht van:
Feiten en gebeurtenissen die NOOIT worden of zijn ontkend door revisionisten:
- Het bestaan van een uitgebreid netwerk van concentratiekampen in Duitsland en bezet Europa.
- Het bestaan van een systeem van dwangarbeid voor gevangenen in deze kampen.
- Het feit dat het nazi-regime fel anti-joods was en ernaar streefde de Joden uit Duitsland en daarna uit de
bezette Europese landen te verwijderen.
- Zij om dat te bereiken een programma, Endlösung ('final solution', 'eindoplossing') uitvoerden, wat inhield
Joden in getto's bijeen te brengen en naar concentratiekampen en werkkampen buiten Duitsland in de
Oostelijke bezette gebieden over te brengen.
- Dat Joden (en anderen) verdacht van of betrokkenen bij illegale partisanenacties door Duitse Einsatzgruppen
tijdens veiligheidsoperaties ('preventieve guerrillabestrijding') werden terechtgesteld. Inclusief het feit dat
bij deze acties veel onschuldige mensen werden vermoord.
- Het feit dat onder de 40 miljoen doden van WO II ook enkele honderdduizenden Joden omkwamen door
mishandeling, honger, besmettelijke ziekten, bombardementen, militaire acties, pogroms van wraakzuchtige
Oost-Europese bevolkingsgroepen, acties van Einsatzgruppen, naamloze ad hoc misdaden en andere
oorlogsomstandigheden.
- Het feit dat veel Joden in concentratiekampen gescheiden werden van hun familie en vrienden en velen van
hen door ziekte, uitputting en pure ellende stierven.
- Het bestaan van crematoria in concentratiekampen om de grote aantallen doden, waaronder tengevolge van
o.a. tyfusepidemieën zonder gevaar voor de volksgezondheid te kunnen verwijderen.
- Het bestaan van specifieke voorzieningen waarin met Zyklon-B (blauwzuurgas) kleding, beddengoed, enz.
werd ontsmet.
- Het feit dat Britse en Amerikaanse troepen bij de bevrijding van de kampen vreselijke taferelen van stapels
lijken in de open lucht en massa's gevangenen in afschuwelijke toestand aantroffen.
- Het feit dat ook door de Duitsers wreedheden werden begaan die de grenzen het oorlogsrecht verre te buiten
gingen, gepleegd door het soort lieden dat zich daartoe in iedere oorlog en ieder leger te buiten gaat.
Iedereen die niettemin spreekt over "holocaust-ontkenners" doet zich dan ook kennen als een loze praatjesmaker; 'intellectuelen' die dit scheldwoord gebruiken afficheren zich daarmee als bewuste leugenaars.
"Goed", kan men zeggen, "wat maakt het voor verschil of er zeshonderdduizend of zes miljoen Joden door de nazi's zijn vermoord, het is en blijft walgelijk." Inderdaad, moreel gezien maakt het weinig verschil als het aantal slachtoffers bijvoorbeeld 10% van dat aantal was. Maar waarom zeggen we dat niet ook tegen degenen die hardnekkig aan het onware aantal van 6 miljoen vasthouden en dat onder dwang aan iedereen opleggen?
Er worden dan immers 5,4 miljoen doden teveel opgevoerd en met dat zo te laten, laten we willens en wetens elke aanspraak op waarheid over een joodse holocaust los. Dat is minachting voor de Waarheid en bescherming van de Leugen en om die reden onaanvaardbaar.
Als het aantal slachtoffers er niet toe doet, waarom dan het aantal Zes Miljoen justitieel beschermen en tot sociaal taboe verheffen? Maar natuurlijk doet dat aantal er wel degelijk toe. De Duitsers betalen al decennialang op basis van 'zes miljoen vermoorde Joden' enorme bedragen 'Wiedergutmachung' (waarvan overigens aan joodse zijde bitter weinig valt te constateren). Joodse pressiegroepen in de VS persen miljarden dollars "schadevergoedingen" af van de volmaakt onschuldige belastingbetalers van heden. Onder andere daarom mag u uw eigen oordeel over de juistheid of onjuistheid van dat aantal van 'Zes Miljoen' niet vrij vormen. Ook de joodse staat ontleent immers haar legitimatie en immuniteit tegen kritiek op ontelbare wandaden geheel aan "de holocaust"?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten